قلم را از دستانم نگيريد

بگذاريد 1 بار هم براي خود بنويسم

مي روم ...

به جايي سفر خواهم كرد كه خيالت هم به آن جا نخواهد رسيد

كفش هايم را به دست ميگيرم

مي خواهم آهسته و بي صدا عبور كنم

چه دشوار است عمري كسي زبانت را نفهمد

خدا يا اگر به تو نگويم پس به چه كسي بگويم حرف هاي دل را

خدايا از عرشت بگذر و به زمين خودت بيا

بيا كه هم زباني جز خودت براي درد و دل نيافتم

بيا و هم زبانم باش كه جز تو همه ........