در پشت تمامی پنجره های بسته شده وسعت دلتنگی هایمان را کدامین واژه ها خواهند توانست بیان نمایند .هنگامی که چشمان خسته شب با طلوع سپیده به خواب می رود و آن هنگام که ستارگان تنها پاسبان نگاه های عاشقانه و لبریز از حسرت هستند دستان کدام شبزده، گرد غم را از دلت پاک می کند ؟وقتی دلی نیست که در دیار وشهرت همدل تو باشد .

ای به دور افتاده از سر شار ترین واژه های عاشقانه من ،ای تکه های قلب عاشقم :

شبها در شیرین ترین خواب ها یم تو را در آغوش سرما زده ام می بینم ،آغوشی که سرمای بی تو زیستن منجمدش کرده است .وقتی دور از یکدیگریم چه کسی هست تا اشک ها را به آرامی از گونه ات پاک کند ؟آغوش چه کسی پناه خستگی هایت می شود ؟

ای کاش هیچ فاصله ای بین ما نبود، کاش در کنار هم بودیم تا وجودمان و حضورمان مرهمی باشد بر درد جانسوز انتظار .اینک دست پر قدرت زمانه میان ما دیواری از جنس دوری ساخته، تنها در حسرت شنیدن صدایت و آرزو ی  دیدن دوباره ات ثانیه ها را می شمارم .

در لحظه های لبریز از ای کاش ها با نوای شیرین رویایت پیش می روم .به سوی آینده ای که گنگ ترین و مبهم ترین نقطه ی عشق است .بیا تا باهم و برای هم از قصه های فردایی بگوییم که با امید وصالی شیرین در آن انتظارش را می کشیم . اگر چه از تو دورم ولی آغوشم و دلم تا همیشه برایت امن ترین و جاودانه ترین تکیه گاه است و کلامم یگانه آرامش بخش شبهای تاریک و پر وسعت تنها یی هایت .سخنی از دلتنگی هایت به زبان نیاور که من با سکوتت به عمق غصه هایت آگاهم این سختی ها را فقط به خا طر دل عاشق و امیدوار من تحمل کن و بدان که هیچ گاه تنهایت نخواهم گذاشت حتی اگر فرسنگ ها جاده میانمان باشد .
ای تمام خوشبختی من:
امشب، شب و آفتاب ،شمع، مهتاب نیز از داغ دوریمان اشک ریختند .
مهربانم :
ای شبگرد عاشق، عشقت و صداقتت برایم مطمئن ترین تکیه گاه است .منتظر فردایی می مانم که در آن با دلی پر از شادی و شور رسیدن به سویم بیایی.